ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

                  

Η Βαλκανική χερσόνησος κατοικούνταν κατά τους ελληνιστικούς  χρόνους ,κατά τους αιώνες της ρωμαϊκής κυριαρχίας και κατά τους πρώτους αιώνες της βυζαντινής εποχής , από καθαρούς Έλληνες και από εξελληνισμένους Θρακοϊλλυριούς. Ως τον 7^ο αιώνα μ.Χ. τα σύνορα της ομιλουμένης ελληνικής γλώσσας στη βαλκανική άρχιζαν από τις εκβολές του Γενυσού ποταμού στην Αδριατική , περνούσαν νοτίως των Σκοπίων , από τη Σερδική  (Σόφια), κατά μήκος της οροσειράς του Αίμου και κατέληγαν στον Εύξεινο. Βορειότερα από τη γραμμή αυτή επικρατούσε στην αρχαιότητα η θρακοϊλυρική , και στους  Ρωμαίους και πρώιμους βυζαντινούς χρόνους η λατινική γλώσσα.
Οι Σλάβοι , που ως τότε ζούσαν στις περιοχές της ανατολικής Πολωνίας και της Λευκής Ρωσίας , μόνο κατά τα μέσα του 6^ου αιώνα μ.Χ αρχίζουν να κατεβαίνουν νοτιότερα και να κάνουν ληστρικές επιδρομές κατά του βυζαντινού κράτους , ως μισθοφόροι και παρατρεχάμενοι άλλων βαρβάρων επιδρομέων , ιδίως των Αράβων , επιστρέφοντας με την λεία των επιδρομών τους στα βορείως του Δούναβη ορμητήριά τους . Μόνιμη εγκατάσταση σλαβικών φύλων στην πεδινή περιοχή ανάμεσα στο Δούναβη και τον Αίμο έγινε για πρώτη φορά στις αρχές του 7^ου αιώνα , όταν οι εσωτερικές ταραχές του Βυζαντινού κράτους κλόνισαν την  άμυνα των βορείων συνόρων του. Από τότε οι σλαβικές επιδρομές δε σταμάτησαν , και η διείσδυση του σλαβικού στοιχείου στη βόρεια Βαλκανική συνεχίστηκε με πολεμικές επιδρομές και αιχμαλωσίες Ελλήνων , όταν το Βυζάντιο ήταν απασχολημένο σε άλλα μέτωπα , και με ειρηνικές εγκαταστάσεις Σλάβων γεωργών και ποιμένων , όταν οι επιδρομείς υποτάσσονταν στο Βυζάντιο.

      Η σλαβική γλώσσα  άρχισε να διαδίνεται σιγά σιγά και στη βόρεια Μακεδονία:   1) Από Σλάβους δούλους και αγρότες , που οι βυζαντινοί γεωκτήμονες εγκαθιστούσαν , για να καλλιεργούν τα κτήματα τους .2) Από Έλληνες αιχμαλώτους των Βουλγάρων , που ύστερα από πολύχρονη αιχμαλωσία εξαγοράζονταν και γύριζαν στην πατρίδα τους , αφού είχαν πια μάθει στον τόπο της αιχμαλωσίας  τα σλαβικά. 3) Από το γεγονός ότι οι Έλληνες της Μακεδονίας που συναλλάσσονταν  με σλαβόφωνους μάθαιναν σλαβικά , που είναι  γλώσσα ευκολομάθητη , ενώ οι Σλάβοι δε μάθαιναν ελληνικά , γιατί είναι γλώσσα δύσκολη.

     Παρ’όλα αυτά, η επικρατούσα γλώσσα στη βόρεια Μακεδονία κατά τον μεσαίωνα εξακολούθησε να είναι Ελληνική , γιατί ο αστικός πληθυσμός  της χώρας παρέμεινε ελληνικός . Η μεγαλύτερη πύκνωση του σλαβικού στοιχείου έγινε στα  χρόνια της τουρκοκρατίας , οπότε οι τούρκοι αγάδες συνέχισαν την συνήθεια των Βυζαντινών γαιοκτημόνων να φέρνουν Σλάβους κολλήγες, για να καλλιεργούν τα τσιφλίκια τους . Ο βαθμιαίος όμως αυτός εκσλαβισμός , τόσο στη βυζαντινή όσο και στην τουρκική εποχή , περιορίστηκε στη βόρεια Μακεδονία , και δεν προχώρησε στην νότια , αυτή που σήμερα περιλαμβάνεται στην ελληνική επικράτεια , Εδώ η δύναμη του ελληνικού στοιχείου , με κέντρο την πάντα απάτητη από Σλάβους Θεσσαλονίκη , ήταν και στον μεσαίωνα και στην εποχής της τουρκοκρατίας τόσο μεγάλη , ώστε οι λίγοι Σλάβοι που εισέδυαν κατά καιρούς δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από την αφομοίωση .

      Οι Σλάβοι του νεότευκτου σημερινού κράτους  των Σκοπίων , εκτός από ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπό τον Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ , δεν μπόρεσαν ποτέ στο παρελθόν να αποκτήσουν δική τους κρατική υπόσταση. Κυβερνήθηκαν κατά καιρούς από τους βυζαντινούς , από τους βούλγαρους , από τους Σέρβους και από τους τούρκους , Στα τελευταία χρόνια το κράτος των Σκοπίων ήταν επαρχία της Σερβίας , που τη διεκδικούσε η Βουλγαρία και εξακολουθεί και ύστερα από την ανακήρυξη  της  , στα  1944 , σε ομόσπονδο κράτος της Γιουγκοσλαβίας να τη διεκδικεί ως επαρχία δική της , ως συνέχεια της Μακεδονίας του Πιρίν , που παραμένει βουλγαρική επαρχία .

 Μάνιος Δημήτρης Β1

Από το βιβλίο του Ν.Π Ανδριώτη,Το ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του, Αθήνα 1992 (1960).